Leśnicy zarejestrowali toki głuszca. To jeden z najpiękniejszych spektakli w świecie zwierząt [FILM]

Toki to okres godowy u głuszców, który trwa od marca do maja. - W tym czasie kogut przybiera postawę godową: rozkłada ogon (wachlarz), opuszcza skrzydła, stroszy brodę, wyciąga szyję do góry i zaczyna "śpiewać" - opisuje Anna Bukowska z Ośrodka Hodowli Głuszca w Nadleśnictwie Leżajsk.

Pieśń głuszca trwa 7-9 sekund i składa się z 4 zwrotek – klapanie, trelowanie, korkowanie i szlifowanie.

- W ciągu minuty może zaśpiewać ją kilka razy - tłumaczy Anna Bukowska. Dodaje, że głuszce najczęściej tokują w godzinach wczesnorannych i przed zapadnięciem zmroku. - Pozostałą część dnia poświęcają na żerowanie i odpoczynek.

- To jeden z najpiękniejszych spektakli, jaki możemy podziwiać w świecie zwierząt - ocenia Edward Marszałek, rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie.

W okresie godowym brwi samca (róże) nabierają intensywnego, czerwonego koloru. Pióra na klatce piersiowej połyskują metalicznymi, zielonymi i niebieskimi kolorami. - Wszystko po to, aby jak najlepiej zaprezentować się przed kurami, a warto, bo to one wybierają głównego tokownika - informuje Anna Bukowska. Dodaje, że głuszec jest gatunkiem poligamicznym. - Kogut może mieć kilka kur - tłumaczy.

Kury obserwują i podziwiają wyczyny samców. - A kiedy przyjdzie odpowiednia pora wybiorą najlepszego koguta, który przekaże swoje geny przyszłemu pokoleniu - mówi Anna Bukowska.

Dieta głuszców o tej porze roku jest bardziej urozmaicona. Chętnie zjadają pąki buka i "kotki" (kwiatostany wierzby).

- W pierwszej dekadzie kwietnia samice złożą pierwsze jaja. Kura znosi ich od 6-12 i wysiaduje przez około 28 dni - informuje Anna Bukowska.

Głuszec od 1995 roku podlega ochronie ścisłej, ale dla swego przetrwania wymaga ochrony czynnej. Ośrodek Hodowli Głuszca w Nadleśnictwie Leżajsk, który podlega RDLP w Krośnie jest jednym z trzech tego typu w Polsce. Pozostałe znajdują się w Nadleśnictwie Wisła (RDLP w Katowicach) i Głęboki Bród (RDLP w Białymstoku).

Infrastruktura leżajskiej hodowli składa się z 2 odchowalni dla pisklaków, 24 zadaszonych boksów oraz 14 osiatkowanych wybiegów, co pozwala na przetrzymywanie do 50 dorosłych osobników i coroczne wychowywanie ok. 100 młodych ptaków.

W 2019 roku ukończono budowę budynku, który stanowi zaplecze dla hodowli. Budynek również pełni rolę edukacyjną – przez lustra weneckie w sali edukacyjnej można obserwować ptaki na wybiegach.

W latach 2011 – 2019 do środowiska leśnego na teren Lasów Państwowych wsiedlono 203 ptaki z leżajskiej hodowli.

tom
zdjęcia: Anna Bukowska