Osobisty asystent. Nareszcie. Niepełnosprawni czekają na to od lat

Wątpliwości nie ma Łukasz Krasoń, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. – To priorytet – podkreśla. 

Ogromne zainteresowanie projektem

Projekt ustawy o asystencji osobistej w grudniu ubiegłego roku znalazł się na stronach Rządowego Centrum Legislacyjnego. Przeszedł wymagane konsultacje, był poprawiany i zmieniany. 

– Konsultacje publiczne cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Z możliwości wysłuchania informacji przedstawianych przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, wzięcia udziału w spotkaniach, czy zgłoszenia swoich uwag skorzystało ponad 1000 osób – informował na stronie rządowej Łukasz Krasoń.  

I dodał: – Swoje uwagi przedstawiły również pozostałe resorty, samorządy i podmioty zaangażowane w proponowane rozwiązanie.

Teraz zajmuje się nim Stały Komitet Rady Ministrów. Wkrótce zaś trafi na posiedzenie rządu.

– To bardzo innowacyjna ustawa, która wprowadza do polskiego porządku prawnego wiele nowych mechanizmów dotyczących kontroli, czy przepływów finansowych, które mają pokrywać wypłaty dla asystentów – tak wyjaśniał w Sejmie cytowany przez Portal Samorządowy Łukasz Krasoń.

To proponuje projekt ustawy o asystencji osobistej

Projekt powstał w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych. Zakłada on, że:

• z usług osobistego asystenta będzie mogła za darmo korzystać osoba z niepełnosprawnością od 13 do 65 roku życia,
• liczba godzin pracy asystenta i zakres obowiązków będzie ustalany indywidualnie.

Dzięki tym przepisom – kiedy już wejdą w życie – osoby z niepełnosprawnościami będą mogły korzystać z codziennego wsparcia. Co ważne, będzie ono dostosowane do ich indywidualnych potrzeb. 

– To się naprawdę dzieje, a stanie się rzeczywistością już niebawem – mówi cytowany na stronie rządowej Łukasz Krasoń.

Dlaczego osobisty asystent jest tak ważny dla osób z niepełnosprawnościami?

Przede wszystkim dlatego, że umożliwia im prowadzenie bardziej niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia. Pomaga w pokonywaniu codziennych problemów, wspiera w aktywnościach społecznych, edukacyjnych i zawodowych, a także pozwala na większą kontrolę nad własnym życiem

Na przykład osobom, które mają sparaliżowane nogi, asystent może pomóc w przemieszczaniu się, w korzystaniu z toalety, w ubieraniu się, w przygotowaniu posiłków, w załatwianiu spraw urzędowych, w uczestnictwie w wydarzeniach społecznych, w dojeździe do pracy lub szkoły. 

Usługa asystenta osobistego powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb każdej osoby z niepełnosprawnością i jej rodzica lub opiekuna.